هر فرد دیگری هم که بود این عکسها را به کمال زیبایی می گرفت .

من بیچاره آنقدر مسحور زیبایی رنگ گل یا نقاط رنگی روی بال پروانه بودم که از قدرت عکاسی هیچ چیزی جز فشردن شاتر در من نبود .

   کویر یعنی هر چه نگاه کنی انتهایی نیست . بی خود نیست که احمق ها هم اینجا عارف می شوند .

آنقدر از بی مرز بودن زمین و آسمان گیج می شوم که با سیاه کردن آسمان این عکس عقده ام را از پیوند خوردن آسمان با زمین خالی می کنم .

 

بهار ۸۷ خور و بیابانک