عشق تمامی ماست.
و عاشق بودن تنفس این دوجسم تبدار
ما به انتخاب یک سیب
به انتخاب یک ممنوعه
از آسمان
به زمین رسیدیم
و زمین سرد که از گرمای عشق می‌ترسید
چه ابلهانه گفت که رانده شدیم
ما نفس کشیدیم و عشق را ترانه کردیم
زمین گرم شد
آسمان تابش از سر گرفت
و شب روز شد .
همه از ما ،
و ما از عشق نور گرفتیم .
آتش زدیم و آتش گرفتیم .
از شرم حضورت مرا آتش به تن گرفته
و آغوش بیدریغت پناه امن من شده
زمین و آسمان به تماشای رقص مست افکارم آمده
قلم ناچیزتر از هر سیاه نمای دیگر به چشم من ، کناری افتاده
شانه‌های تو تمام اشکهای مرا بلعیده
و سینه ات سینه ی تمام خستگیهایم را دریده
ای خوب روزگار !
باتو
روزگار من خوبتر شده . . .
پ ن : وقت خستگی کدام معجزه می کند : چای قند پهلو ؟ بوسه ی کشدار ؟ گزینه ی آخر هردو !!
مرا خود با تو سری در میان هست وگرنه روی زیبا در جهان هست
وجودی دارم از مهرت گدازان وجودم رفت و مهرت همچنان هست
.......
این روزها
دهانم خشک
چشمم خیس
دستانم سرد
و سرم داغ است !
چون به تو فکر می کنم ....
