واژگانی که کم‌کم باعث تهوع می‌شوند .

ملاحظه ،‌ایجاب ، محاسبه  . . . .

کم‌کم نثر وحشی درونیت را فعال می‌کنی . بدون اینها هم می‌توان نوشت . می توان فکرکرد . تمرین می کنی که بی ادب تر فکر کنی . بی ملاحظه تر بیاندیشی . لازم نیست پیامبر باشی . اصلاً تو کی هستی که پیامی داشته باشی ؟

 شاید بتوانی دورنیاتت را هم بنگاری . بی پرده . لخت و عور . عواقبش را هم باید بپذیری .  باید از یک جائی شروع کنی . از همین جا . از نوشتن همین پراکنده‌ها .