یکسال پیش همین روزها بود که فیلم بیست عبدالرضا کاهانی را در فستیوال فجر دیدم .  با اینکه هنوز موفق به تماشای آدم و آنجا ، دو ساخته ی مجوز نیافته  و اکران نشده ی این فیلمساز نشده ام اما به نظرم این مرد ،  فیلمساز موفقی آمد . کسی که  نگاهی بدون واسطه و خارج از کلیشه به بطن روابط اجتماعی آدمهای قصه اش دارد .  ( لا اقل در فیلم بیست که اینطور بود ) 

سالها بود که فیلمی با اشاره ی مستقیم به زندگی مردم و گره هایی  که در زندگی دارند ندیده بودم .  دست و پنجه نرم کردن عده ای برای داشتن حقوق اولیه ی زندگی و امرارمعاش و حتی  سقفی روی سر . ارتباطات واقعی بین قشر پائین جامعه که خودم هم از نزدیک آنها را دیده ام  و می بینم .

هیچ ساخته ی بعدی کاهانی است که فرصت تماشای آن به این زودی ها برایم دست نخواهد داد. دیدن بازی بازیگر خوبی مثل مهدی هاشمی بعد از سالها روی پرده ی سینما و بازیگران موفق و خوشنام دیگری چون پانته آبهرام  و حتی مهران احمدی بازیگری که این سالها هرگز به خوبی دیده نشده  برای من و خیلی ها قطعا لذت بخش خواهد بود .

اتفاقی که افتاده این است که این فیلم مجوز شرکت در جشنواره را نگرفت . به هر حال دیگرانی هستند که برای حضور یک فیلم در جشنواره تصمیم می گیرند . اما چه می شود فردی مثل کاهانی  که فیلمش یکسال پیش  در پنج شش بخش کاندید و در سه مورد جایزه میگیرد و خودش هم دیپلم افتخار بهترین کارگردانی را کسب می کند ، امروز مجوز ورود به کورس فیلمهای ایرانی را نمی گیرد و تنها در یک اکران خصوصی برای منتقدین آنهم ساعت  ده و نیم شب ، قرار است به نمایش درآید .

 آیا نگاه او عوض شده یا افت کرده ؟ ( که باید دید و قضاوت کرد .)

آیا دولت عوض  شده یا نگاه جشنواره داران فرقی کرده است ؟

آیا ....