خوب داستان داستان عشقه .

صحبت از ولنتاین و این چیزهایی که هر چند وقت یکبار مد میشه . به هر حال نامگذاری یک روز به این نام خیلی هم چیز خوبیه . نمی تونیم معجزه ی اظهار عشق و علاقه رو ندید بگیریم . اما :

 

نمی دانم چه طور و از کجا این مد جدید وارد شد . روزی به نام ولنتاین !

چند سال پیش رو که نگاه می کنم از این خبرا نبود . صحبتی از روز عشاق نبود مگر روی رادیو بی بی سی و برنامه ی روز هفتم . البته اون روزا هنوز ماهواره ها اینقدر فراگیر هم نبودند و بالاخره نقش ماهواره ها را در تبلیغ و تاثیر گذاری روی فرهنگ مردم نمی شود ندید گرفت . این داستان جدید از کجا سرچشمه میگیرد؟

 اشتباه نکنید . من مخالف هدیه دادن و هدیه گرفتن و اظهار عشق کردن به هرکسی که دوستش دارید نیستم . چراکه خودم هم یک عاشق هستم . بودم . سعی می کنم باشم .

عشق معجزه ی عجیبی دارد و نیروهای بالقوه در وجود هر انسان ضعیفی را بالفعل می کند  و به شما صبر و حوصله و تحمل و پختگی ارزانی می کند . عشق همان بزرگترین نعمتی است که خداوند به هر انسانی که دوستش داشته باشد هدیه می کند و برای سعادت و کمال به سوی عشق می کشاندش . با یک نگاه حتی و گاهی هم بدون هیچ دیداری شما ممکن است عاشق شوید .

اما آنچه که موجب شد به یکباره و در طی این چند سال روز عشاق اینقدر پا بگیرد و بالاخره به جایی برسد که مردم از هر صنف و سنی به نحوی بااین روز درگیر شوند چیست ؟

به نظر می رسد علیرغم داشتن اسطوره های غنی در زمینه ی احساسات و داستانهای خوب عشقی که ما در ادبیات فاخرمان داریم ، نادیده گرفتن چنین واژه ای بالاخص طی چند دهه ی اخیر باعث نوعی سرخوردگی در بین اقشار طالب این داستان شده و کار به جایی کشیده که با یک روایت غربی ناگهان عده ای شدیدا دچار مرض ولنتاین شده اند . حتی خودمن و شما !

بله . مشکل اصلی این است که اولا برای ما ملت کمی عقب افتاده و دور از باورهای اصیل خویش هر نسخه ی خارجی وحی منزل است و ثانیا اینکه از بس زیر فشار بکن نکن های عجیب و غریب افتاده ایم دلمان لک زده برای یک سوپاپ تخلیه . اما این تخلیه از چه نوعی ؟؟

داشتن شریک و دوست آنهم از جنس مخالف پدیده ایست که در اسلام به جز درقالب ازدواج (موقتی یا دائم )‌ کلا مطرود است . اما در هیچیک از برهه های تاریخ اسلامی اینقدر که جامعه ی ما دچار کمبود از این بابت شده نمونه ی مشابهی نداریم .

البته شاید به دلیل بی ظرفیتی خودما یا تشخیص حاکمیت !

باید کمی هم درمورد واژه ی عشق در خودمان خلوت کنیم . آیا این چیزی که تحت عنوان روزعشاق تبلیغ می شود ( ولیکن  من هرچه توی تریاها و کافه های این روزها میگردم خبری از عشق نمی بینم .) مصداق عشق است یا دختر و پسرکی سوسول و بعضا مایه دار یا دست درجیب پدر ومادر که هرکدام دوسه تا شبیه معشوقه شان را درجیب بغل دارند . با این یکی میگردند و تازه با دوستش هم اس ام اس بازی می کنند . تا باهم به هم می زنند با دوست دوستشان روی هم می ریزند. شاید اینها همان هیجانات نوجوانیست . اما تحت نام روز عشاق !

به هر حال آنچه مسلم است ما از عشق غافل شدیم . . .

هر روزی که به معشوقتان عشق می ورزید مبارک ! 

  ( ولنتاین یا هر اسم دیگری . . . )