مفعول فعل بوسه ای کن مرا

صرف کن مرا

در اول شخص مفردی که منم  

بی هیچ شناسه ای

بی هیچ حرف ربطی  

که از این فعل مفعول بیشتر لذت میبرد .

 

فاعل به  بوئیدنت هستم آنگاه

به دوم شخص مفرد ی که تویی

بی هیچ شناسه ای

بی هیچ حرفی

بی ربط

یا ربطی

که فاعل بوئیدن از مفعول بیشتر لذت می برد .

 

لذتها را از صرف و نحوت دزدیده ام .

خودخواهیم را ببخش . . .