موبایلم رو دو روزه جا می زارم !
یادم نمیره اون روزها که تازه اینترنت آمده بود به خانه ها و در هر شهری فقط یک سرویس دهنده بیشتر نداشت . با آن مودم های صدتا یک غاز و اون وضعیت افتضاح سرویس دهی مخابرات وقتی وصل می شدیم نمی دانستیم چه بکنیم . اصلا برای چه آمدیم توی نت و چه می خواهیم . تنها کار مفیدی که اون روزا انجام می دادیم درست کردن ایمیل مفتی برای فک و فامیل و دوست و آشنا یا هم کلاسی های خنگ بود .
امروز اما دسترسی به نت از نون شب هم واجب تر شده . وقتی یه روز توی این فضا سری نمی زنیم انگار عقب موندیم از مسابقه . طول روز همش استرس داریم که حالا خوب کجا چی شده ؟
دومین روز متوالی هست امروز که موبایلم رو جا می زارم . وقتی بعد از حدود 12 ساعت (6 صبح تا 30/ 5 ) آدم میره خونه می بینه چه خبره ، می دونین چه حسی داره ؟
انگار بعد از چند روز آف هات رو چک میکنی و تازه می فهمی توی روز کیا به یادت هستند و کیا از حالت می پرسند و اونایی که باهاشون در ارتباطی بیشتر چه قشر آدمهایی هستند .
بدجوری به بودن این تکنولوژی ها (اگر در برابر اون ور آب اسمشو بشه گذاشت تکنولوژی )عادت کردیم اما زیاد وفا ندارن .
مثل همون دوستای اس ام اسی یا اینترنتی !!!!!
